Ik heb met de kinderen een spel gedaan dat heet; ballon opblazen. Maar ik heb het niet echt gedaan, maar nep!
Ik zat met de kinderen aan tafel, en ik zei dat we een ballon gingen opblazen. Ik deed net of ik een ballon pakte en blies hem op. Met een hand bij mijn mond, en de andere hand ging steeds verder van mijn lichaam af zodat het net leek alsof de ballon steeds groter werd. Ik zei dat we de ballon net zo hard gingen opblazen, dat het knapte. Ik blies nog een paar keer en toen BANG!!! was de ballon geknapt, toen klapte ik gewoon in mijn handen.
Je kunt ook een ballon laten wegvliegen. We bliesen de ballon weer op, maar niet te hard want hij mocht niet knappen. We stopten met blazen, en ik zei dat we de ballon nu met 2 handen vast gingen pakken bij het topje, ik telde af 3..2..1.. en toen lieten we de ballon los, en we zwaaiden met onze handen, net alsof de ballon echt wegvloog.
De kinderen vonden dit heel erg leuk, ze waren dolenthousiast, en ze willen dit nog steeds vaak met mij doen. Het is een soort fantasiespel, want de kinderen doen ook net of ze echt een ballon aan het opblazen zijn, terwijl dit niet zo is. Kinderen vinden dit erg leuk, in hun eigen belevingswereld lijkt het net echt!
